ژن درمانی سرطان پروستات با استفاده از نانوذرات کایتوزانی حاوی odn‏های آنتی سنس egfr و آنتی سنس bcl2

اخیرا، ژن درمانی به عنوان یک روش نوین در درمان بیماریهایی مانند سرطان مطرح شده است. تهیه حامل های ایده ال برای ژن رسانی، یک مشکل عمده است که برای ژن درمانی کارآمد باید حل شود. کایتوزان با داشتن خصوصیات منحصربه فردی مانند زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و سمیت کم، توجهات زیادی را برای ژن رسانی جلب کرده است. هدف اصلی این مطالعه تهیه نانوذرات کارآمدی برپایه کایتوزان به منظور ژن رسانی و به طور ویژه آنتی سنس رسانی به سلول های سرطانی است. در این مطالعه نانوذرات کایتوزان-تری پلی فسفات، آلبومین-کایتوزان هسته-پوسته و نانوذرات هوشمند کایتوزان تهیه شدند. روش پاسخ سطحی برای بهینه کردن تهیه نانوذرات کایتوزان-تری پلی فسفات و آلبومین-کایتوزان مورد استفاده قرار گرفت و بهینه شرایط برای آنها حاصل شد. در نانوذرات هوشمند، باندهای دی سولفیدی برای کانژوگه کردن موییتی های مختلف اتصال به اسیدهای نوکلئیک (اتیلن دی آمین، آرژنین، هیستیدین، پلی ال لیزین و پلی اتیلن آمین) به داربست کایتوزانی مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده از باندهای دی سولفیدی به عنوان لینکرهای قابل برش در نانوذرات هوشمند باعث تسهیل در رهایش داخل سلولی اسیدهای نوکلئیک می گردد. اندازه و بازده بارگیری نانوذرات مختلف به ترتیب مابین 90 تا 250 نانومتر و 70 تا 85 درصد است. برداشت سلولی خوب نانوذرات مختلف به کمک نتایج فلوسیتومتری و میکروسکوپی کانفوکال اثبات شد. کاهش بیان ژن bcl2 در سلول های تیمار شده با نانوذرات مختلف حامل آنتی سنس های bcl2 ما بین 50 تا 90 درصد بود و بهترین نتیجه با استفاده از نانوذرات کایتوزان-اتیلن دی آمین بدست آمد. نانوذرات کایتوزان-اتیلن دی آمین حامل آنتی سنس egfr قادر است که بیان ژن egfr را تا حدود 85 درصد کاهش دهد. مدل کشت سه بعدی بر پایه سیستم میکروفلوئیدیک که در برگیرنده جنبه های مهم فیزیکی و شیمیایی محیط تومرها برای رشد سلول های سرطانی است برای بررسی کارآیی نانوذرات کایتوزان-اتیلن دی آمین حامل آنتی سنس های bcl2 در حساس کردن سلول های سرطانی به لیگاندهای مرگ (tnf و trail) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد که نانوذرات حاوی آنتی سنس bcl2 قادرند به طور موثر سلول ها را به آپاپتوز بواسطه لیگاند حساس کنند.